Hieronder enkele
foto's van het Vredesconcert in de Sint-Audomaruskerk
van Passendale op vrijdag 27 augustus 2004.
Please find below some pictures
of the peace concert at Passendale on Friday, August 27th, 2004.
Standing
in Line - Het verhaal van ‘zomaar’ een Brits soldaat…
De
eerste keer dat Lester Simpson naar Vlaanderen kwam, in februari 1994, had hij
een klein stukje papier bij zich, waarop één woord geschreven stond:
“Proven”. Daar, op het Mendinghem
British Cemetery, was zijn oudoom Albert
begraven tijdens de Eerste Wereldoorlog, en toen hij met Coope Boyes & Simpson
werd uitgenodigd voor de Vredesconcerten Passendale, had zijn moeder hem gevraagd,
om als eerste lid van de familie dat graf te gaan bezoeken. Voor het Vredesconcert,
We’re here Because We’re Here, met ook nog Willem Vermandere en Norbert
Detaeye (augustus 1994), schreef Lester twee prachtige composities over dat bezoek:
de doedelzakmelodie “Mendinghem” en het lied “Standing in Line”.
Sindsdien
is het Britse a capella-trio in Vlaanderen een begrip geworden, ze werden voor
nog vier andere Vredesconcerten gevraagd als ook voor heel veel andere optredens,
waaronder voor het Folkfestival van Dranouter. CBS is hier terecht een begrip
geworden, terwijl de Westhoek voor Jim en Lester, de twee songschrijvers van het
trio, een belangrijk onderdeel van hun creatieve wereld en inspiratie is geworden.
Samen met Piet Chielens van het In
Flanders Fields Museum, die Lester destijds voor diens eerste bezoek naar
Mendinghem bracht, heeft Lester Simpson nu een soort samenvatting gemaakt van
tien jaar zingen en schrijven over (de) oorlog. De rode draad is het verhaal van
de oudoom met wie het allemaal begon. Via familieoverlevering en historische research
is heel wat duidelijk geworden over Albert, maar tegelijk blijven ook nog veel
vraagtekens. Toeval en noodlot dingen steeds weer om de gunst. De redenen die
Albert naar de oorlog brachten zijn veelvoudig en verschillend.
Daardoor wordt het verhaal van Albert Scrimshaw dat van om het even welke
andere Britse soldaat in de Eerste Wereldoorlog. Wat we er ons vandaag bij kunnen
voorstellen is zeker maar een fractie van wat de meesten hier hebben meegemaakt.
Feit is dat we 90 jaar later, zowel in Vlaanderen als in Engeland nog met de sporen
zitten. Wat doe je daar dan mee, vragen Piet en Lester zich af, wat moet en wat
wil je ervan overhouden in deze 21ste eeuw?
In
het concert wisselden lied, vertelling en beelden van vandaag zowel als uit de
oorlog, elkaar af. Ze versterkten elkaar en leggen onverwachte accenten. Het concert
bevatte uiteraard de liederen die Lester reeds vroeger voor Albert schreef, maar
er was ook ander en nieuw materiaal. Lester Simpson zong en begeleidde zichzelf
op accordeon, fluit en kleine en grote doedelzak. Zijn Engelse kompaan Nigel Corbett
speelde gitaar, viool en mandoline. De Vlaamse celliste Caroline Steen (ook al
bekend van verscheidene Vredesconcerten) was het derde groepslid. Piet Chielens
vertelde het verhaal en toonde de beelden die ons van Engeland naar Vlaanderen
en terug voeren.
Na
afloop volgde een daverend applaus.
Opnieuw
een uitverkocht concert. Proficiat aan de organisatoren.
