Hieronder een aantal foto's van de 11 novemberherdenking
in Poelkapelle. Dit is een organisatie van de ouderstrijdersvereniging,
de brandweer, de Vrije Basisschool en de gemeente.
Leerlingen van de Vrije Basisschool leggen bloemen neer
aan het monument
voor de oorlogsslachtoffers.
Huldebetoon aan hetzelfde monument door de burgerlijke
overheid, de oudstrijdersvereniging en de CWGC.
Tijdens een ontvangst op het oud gemeentehuis van Poelkapelle
behandelt W. Deraeve de bevrijding van WO II te Poelkapelle,
waarna schoolhoofd Luc Vanbeselaere de menigte toespreekt.
Poelcapelle
British Cemetery
Juf Carine Gryson gedenkt op het burgerlijk kerkhof de
slachtoffers van WO. II.
Jemarie Noyez, Jens Leys en Delphine Vantomme lezen oorlogsgedichten
voor bij het graf van vier Poelkapelse militairen gesneuveld
tijdens WO I.
Hieronder een vrije vertaling door Luc Vanbeselaere van
het gedicht "For the Fallen" van Laurence Binyon,
waaruit de vermaarde exhortation genomen is. Dit gedicht
vormde de rode draad doorheen de herdenking.
Voor de gesneuvelden
Met trotste dank, een moeder voor haar kind,
rouwt Engeland om haar doden, hier aan de overkant.
Vlees van haar vlees, geest van haar geest,
gevallen voor een naam, die vrede heet.
Plechtig huiveren de trommels: een dode augustus
vol koningsliederen, verdriet dat zingt in onsterfelijke
tonen.
Er is daar zelfs een liedje, in 't midden van die leegte
als een glorie die schijnt, maar in de diepte van onze kloven.
Met deze liederen gingen zij; naar de oorlog, en jong waren
ze nog:
Rechte ruggen, steevast, een waarheid blinkend in hun ogen.
Ze waren trouw tot over 't einde, zelfs toen de kansen keerden:
Gevallen voor de vijand, maar diep hun ogen ingekeken.
Oud zullen ze niet worden, terwijl oud ons enkel rest.
Geen kommer om de jaren; geen schuldgevoel om dragen.
Wanneer de zon haar stralen laat; 's morgen vroeg de verte
raakt
zullen we hen herdenken.
Hun lach vertoeft niet meer onder vrienden.
Hun plaats aan tafel is leeg.
Arbeid is niet langer aan hen besteed.
Ze slapen, Engeland heeft hen zacht toegedekt.
Maar waar onze verlangens, onze diepste hoop,
een goede inval daar, een verloren droom,
zijn z'in Engeland, met 't diepste hart verbonden
als sterren, zoals de nacht dat enkel weet.
Wanneer ze schitteren, en wij tot stof en as zullen zijn,
gaan zijn vooruit, in rechte rijen langs 't hemels veld.
Als sterren helder, en wij slechts duister,
staan zijn aan 't einde…ze zullen blijven.
Oud zullen ze niet worden, terwijl oud ons enkel rest.
Ze kommeren niet om jaren en hebben geen schuldgevoel om
dragen.
Wanneer de zon haar stralen laat; 's morgen vroeg de verte
raakt
zullen we hen herdenken.
Vrije vertaling van "For the Fallen, Laurence Binyon"
- Door Luc Vanbeselaere
For the Fallen
With proud thanksgiving, a mother for her children,
England mourns for her dead across the sea.
Flesh of her flesh they were, spirit of her spirit,
Fallen in the cause of the free.
Solemn the drums thrill: Death august and royal
Sings sorrow up into immortal spheres.
There is a music in the midst of desolation
And a glory that shines upon our tears.
They went with songs to the battle, they were young,
Straight of limb, true of eye, steady and aglow.
They were staunch to the end against odds uncountered:
They fell with their faces to the foe.
They shall grow not old, as we that are left grown old:
Age shall not weary them, nor the years contemn.
At the going down of the sun and in the morning,
We will remember them.
They mingle not with their laughing comrades again;
They sit no more at familiar tables at home;
They have no lot in our labour of the day-time;
They sleep beyond England's foam.
But where our desires are and our hopes profound,
Felt as a well-spring that is hidden from sight,
To the innermost heart of their own land they are known
As the stars are known to the night;
As the stars that shall be bright when we are dust,
Moving in marches upon the heavenly plain;
As the stars are starry in the time of our darkness,
To the end, to the end they remain.
They shall grow not old....as we that are left grown old:
Age shall not weary them, nor the years contemn.
At the going down of the sun and in the morning, we will
remember them.
Dank aan Luc Vanbeselaere voor de info en foto's.
