Pops 1917 - Poperinge - 19/04/2008
Pops 17: beleef Poperinge achter het front, september 1917
Tijdens WOI waren Poperinge en Veurne de 2 enige steden in
de Westhoek die niet door de Duitse troepenmacht werden ingenomen.
Het rustig provinciestadje Poperinge fungeerde wel als doorvoersluis
voor manschappen en materiaal op weg vanuit Engeland, via
de Kanaalhavens, richting de Ieperboog. En gezien Poperinge
achter het front lag, werd POPS want zo noemden Britse
soldaten Poperinge hun favoriete ontspanningsoord.
In Pops kon je lekker eten, het bier vloeide er rijkelijk
en smaakte heerlijk, de bevolking gastvrij, het was de hemel
na de hel. Poperinge werd bruusk uit zijn isolement gerukt
want de Britten en ook de Fransen zorgden met hun koloniale
troepen voor een vleug exotiek en een multiculturele kosmos:
Senegalezen te paard met speren, Indiërs met de tulband,
Chinese koelies, Schotten met rokjes
.
Poperinge dreef gretig handel met de goedbetaalde Britten
die hier in Pops nog eens van het echte leven met volle teugen
konden genieten vooraleer terug tot aan de knieën in
de modder van de loopgraven rond Ieper dienst te hervatten.
Poperingenaars maakten toen reeds kennis met wereldvreemde
eetwaren die nu zo dagdagelijks zijn zoals cornflakes, jam,
vlees in blik
.Met het wassen en herstellen van kledij,
verkoop van kantwerk, souvenirs en vooral drank verdiende
de lokale bevolking aardig aan het kommerloze vertier. De
militaire burgemeester diende herhaaldelijk tussen te komen
om drankgelegenheden en huizen van plezier te sluiten, menigeen
sliep zijn roes uit in de het celblok van het stadhuis. Hier
wachtten ook deserteurs, tengevolge van het oorlogstrauma,
op hun doodstraf door executie
om een voorbeeld
te stellen (for the sake of example).
Heemkring aan de Schreve uit Poperinge liet ons ook in 2008
het dagelijks wel en wee van Pops tijdens den Grooten Oorlog
anno 1917 meemaken langs een wandelcircuit van ongeveer 2,9
km waarbij een 12-tal scènes werden opgevoerd rond
het thema vluchtelingen, handel, kansspelen, transport, meisjes
van plezier, hospitalen, begrafenissen, spionage, executies
en kerkhoven...
Britse militairen leidden de groep veilig doorheen de stad
en zorgen voor een drank- en plasstop onderweg.
We waren erbij aan de start aan het station te Poperinge
en liepen een eind met de grote groep wandelaars mee. Omdat
er ook nog een editie plaats heeft op 26 april gaan we hier
niet alles vertellen.
Verwelkoming op het station van Poperinge.
De gids met micro (voortreffelijk!) gaf de groep meer info
over de rol van Poperinge tijdens de Eerste Wereldoorlog.
Plots kwamen enkele Britse soldaten tevoorschijn.
Opstellen in rijen van drie !
Ondanks een beetje regen genoot iedereen van dit mooie evenement.
Onder begeleiding van een doedelzakspeler ging het verder.
Een woning van het Albertfonds, opgericht na de oorlog.
We 'werkman' van dienst gaf meer info over zijn drukke bezigheden.
'Komaan, naar huis. Tijd om de keuns eten te geven', riep
moeder de vrouw.
Ook hier kregen we uitleg tot plots een Britse soldaat het
huis uitvluchtte en toegesproken werd door een dame vanuit
het raam.
Langs de oude spoorweg Poperinge-Abele ging het verder. Dit
pad noemt nu 'Quintens wandeling'.
De Poperingse Commeren.
Op naar de begraafplaats Poperinghe
Old Military Cemetery.
Een alleenstaande grafsteen van een Canadese soldaat, gesneuveld
in de Westhoek op slechts 18-jarige leeftijd.
Blazen van de Last Post.
De grafdelver van dienst gaf ook een toelichting over zijn
drukke werkzaamheden.
De regen kon de toeschouwers nauwelijks deren.
Op de stedelijke begraafplaats las burgemeester Van Merris
een toespraak voor.
Enkelse Britse graven op de Poperings
stedelijk kerkhof.
En dan ging de groep verder op haar wandeling ...
Deze rubriek staat open voor iedereen.
Ook jij kunt foto's doorsturen voor de rubriek "Je was er
bij". Ons adres: info@westhoek.be
Everyone can send pictures for the pages "You were
there". Our address: info@westhoek.be
|