|   Pops 1917 - Poperinge 
- 18/04/2009 Pops 17: beleef Poperinge achter het front, september 1917 Tijdens 
WOI waren Poperinge en Veurne de 2 enige steden in de Westhoek die niet door de 
Duitse troepenmacht werden ingenomen.  Het rustig provinciestadje Poperinge 
fungeerde wel als doorvoersluis voor manschappen en materiaal op weg vanuit Engeland, 
via de Kanaalhavens, richting de Ieperboog. En gezien Poperinge achter het front 
lag, werd POPS  want zo noemden Britse soldaten Poperinge  hun favoriete 
ontspanningsoord.  In Pops kon je lekker eten, het bier vloeide er rijkelijk 
en smaakte heerlijk, de bevolking gastvrij, het was de hemel na de hel. Poperinge 
werd bruusk uit zijn isolement gerukt want de Britten en ook de Fransen zorgden 
met hun koloniale troepen voor een vleug exotiek en een multiculturele kosmos: 
Senegalezen te paard met speren, Indiërs met de tulband, Chinese koelies, 
Schotten met rokjes
.  Poperinge dreef gretig handel met de goedbetaalde 
Britten die hier in Pops nog eens van het echte leven met volle teugen konden 
genieten vooraleer terug tot aan de knieën in de modder van de loopgraven 
rond Ieper dienst te hervatten.  Poperingenaars maakten toen reeds kennis 
met wereldvreemde eetwaren die nu zo dagdagelijks zijn zoals cornflakes, jam, 
vlees in blik
.Met het wassen en herstellen van kledij, verkoop van kantwerk, 
souvenirs en vooral drank verdiende de lokale bevolking aardig aan het kommerloze 
vertier. De militaire burgemeester diende herhaaldelijk tussen te komen om drankgelegenheden 
en huizen van plezier te sluiten, menigeen sliep zijn roes uit in de het celblok 
van het stadhuis. Hier wachtten ook deserteurs, tengevolge van het oorlogstrauma, 
op hun doodstraf door executie
om een voorbeeld te stellen (for the 
sake of example).  Heemkring aan de Schreve uit Poperinge liet ons ook in 
2008 het dagelijks wel en wee van Pops tijdens den Grooten Oorlog anno 1917 meemaken 
langs een wandelcircuit van ongeveer 2,9 km waarbij een 12-tal scènes werden 
opgevoerd rond het thema vluchtelingen, handel, kansspelen, transport, meisjes 
van plezier, hospitalen, begrafenissen, spionage, executies en kerkhoven...  Britse 
militairen leidden de groep veilig doorheen de stad en zorgen voor een drank- 
en plasstop onderweg. We waren erbij aan de start aan het station te Poperinge 
en liepen een eind met de grote groep wandelaars van 110 deelnemers mee. Omdat 
er ook nog een editie plaats heeft op 25 & 26 april gaan we hier niet alles 
vertellen. De soldaten trekken naar het front terwijl enkele organisatoren 
poseren in kledij van toen.   
 
 Verwelkoming op het station 
van Poperinge.    
   
  
 Het meisje en haar mooie 
saccoche.     
   
 
 De gids met micro (voortreffelijk!) 
gaf de groep meer info over de rol van Poperinge tijdens de Eerste Wereldoorlog. 
Hij deed dat bijzonder goed en verviel niet in al te veel details.   
  
 Plots kwamen enkele Britse 
soldaten tevoorschijn.   
  
   
  
   
  
 De uniformen van de sodlaten 
werden geïnspecteerd.   
  
   
  
 Iedereen genoot van dit 
mooie evenement.     
 'Yes Sir, yes'.   
  
   
  
 Onder begeleiding van 
een doedelzakspeler ging het verder.   
  
 Een woning van het Albertfonds, 
opgericht na de oorlog.   
  
   
  
 We 'werkman' van dienst 
gaf meer info over zijn drukke bezigheden.   
  
   
  
   
  
 'Komaan, naar huis. Tijd 
om de keuns eten te geven', riep moeder de vrouw.   
  
 En dan ging het verder.   
  
   
  
   
 
 Ook hier kregen we uitleg 
tot plots een Britse soldaat het huis uitvluchtte en toegesproken werd door een 
'dame' vanuit het raam.   
  
   
 
   
  
 Langs de oude spoorweg 
Poperinge-Abele ging het verder. Dit pad noemt nu 'Quintens wandeling'. De 
Poperingse Commeren.    
   
  
   
  
   
  
   
  
 Opstellen in drie rijen 
en dan kreeg iedereen een 'Laissez passer'.   
 
 Op naar de begraafplaats 
Poperinghe 
Old Military Cemetery waar de soldaten op zoek gingen naar hun gesneuvelde 
vriend.     
   
  
   
  
 De stone of remembrance 
op deze begraafplaats.   
  
 Blazen van de Last Post.   
  
 Daarna gaf de grafdelver 
van dienst gaf een toelichting over zijn drukke werkzaamheden.   
  
   
  
   
  
   
  
 Op de stedelijke begraafplaats 
las burgemeester Van Merris een toespraak voor naar aanleiding van de begrafenis 
van 11 burgerslachtoffers.   
  
 Ook hier werd een eresaluut 
geblazen.      
 Links een van de vele affiches van Pops 1917.   
  
 Daarna ging het naar 
Chalet Schabellie, al of niet een oord van spionage.   
 
   
 
 Vader was 's nachts opgepakt 
geweest en kwam nu, helemaal over zijn toeren, terug thuis.   
 
 Hij deed zijn verhaal 
en werd getroost door zijn echtgenote.   
 
   
 
 Rechts herkennen we Willy 
Tillie, voorzitter van de Heemkring aan de schreve, organisator van deze wandeling. 
Zijn kleindochter was er ook bij.   
 
 We kregen een jenevertje. 
De Britse soldaten vonden het maar niks en haalden hun eigen drank boven.   
 
 Is het opschrift op het 
bordje correct? Moet het niet 'Fresh beers en nice girls' zijn of is het toch 
juist?     
 Na 
vertoon van de 'laissez passer' was het tijd voor een drankje.   
 
 Daarna vertrokken we opnieuw 
maar de soldaten dachten plots dat er zich een spion in de groep bevond.   
 
   
 
 Na enige onduidelijkheid 
werd de echte spion afgevoerd.   
 
 Op de binnenkoer van het 
stadhuis nabij de dodencellen 
en de executiepaal.   
 
   
 
 We kregen er toelichting 
bij de terechtstellingen die door het Britse en Franse leger in Poperinge werden 
uitgevoerd tijdens de Eerste Wereldoorlog.   
 
   
 
 De timmerman had het er 
ook over.    
   
 
   
 
 Tijdens een gepast stil 
moment speelde de doedelzakspeler.   
 
 Daarna ging het verder 
richting Sint-Bertinuskerk.   
 
   
 
 Nadat de misdienaar het 
stoelgeld had opgehaald,   
 
 hield de pastoor een duidelijke 
preek.     
 Waarna 
het 'Te Lourdes op de bergen' moest gezongen worden.   
 
 De officieren hadden zich 
intussen genesteld op het terras van 'La poupée', een club voor officieren 
tijdens de oorlog.  Rechts kwamen we voorbij aan de doodsbrieven zoals ze 
in Poperinge nog steeds worden opgehangen.   
 
 In de tuin van het oude 
Poperingse gasthuis kregen we toelichting bij de ziekte tyfus die mensenlevens 
eiste in Poperinge tijdens de oorlog.   
 
   
 
   
 
 En dan ging de groep verder 
op haar wandeling ... Proficiat aan alle organisatoren en medewerkers voor 
deze heel leerrijke en boeiende wandeling! Deze rubriek staat open voor 
iedereen.   Ook jij kunt foto's doorsturen voor de rubriek "Je was er 
bij". Ons adres: info@westhoek.be Everyone 
can send pictures for the pages "You were there". Our address: info@westhoek.be    |