Pops 1917 - Poperinge
- 18/04/2009 Pops 17: beleef Poperinge achter het front, september 1917 Tijdens
WOI waren Poperinge en Veurne de 2 enige steden in de Westhoek die niet door de
Duitse troepenmacht werden ingenomen. Het rustig provinciestadje Poperinge
fungeerde wel als doorvoersluis voor manschappen en materiaal op weg vanuit Engeland,
via de Kanaalhavens, richting de Ieperboog. En gezien Poperinge achter het front
lag, werd POPS want zo noemden Britse soldaten Poperinge hun favoriete
ontspanningsoord. In Pops kon je lekker eten, het bier vloeide er rijkelijk
en smaakte heerlijk, de bevolking gastvrij, het was de hemel na de hel. Poperinge
werd bruusk uit zijn isolement gerukt want de Britten en ook de Fransen zorgden
met hun koloniale troepen voor een vleug exotiek en een multiculturele kosmos:
Senegalezen te paard met speren, Indiërs met de tulband, Chinese koelies,
Schotten met rokjes
. Poperinge dreef gretig handel met de goedbetaalde
Britten die hier in Pops nog eens van het echte leven met volle teugen konden
genieten vooraleer terug tot aan de knieën in de modder van de loopgraven
rond Ieper dienst te hervatten. Poperingenaars maakten toen reeds kennis
met wereldvreemde eetwaren die nu zo dagdagelijks zijn zoals cornflakes, jam,
vlees in blik
.Met het wassen en herstellen van kledij, verkoop van kantwerk,
souvenirs en vooral drank verdiende de lokale bevolking aardig aan het kommerloze
vertier. De militaire burgemeester diende herhaaldelijk tussen te komen om drankgelegenheden
en huizen van plezier te sluiten, menigeen sliep zijn roes uit in de het celblok
van het stadhuis. Hier wachtten ook deserteurs, tengevolge van het oorlogstrauma,
op hun doodstraf door executie
om een voorbeeld te stellen (for the
sake of example). Heemkring aan de Schreve uit Poperinge liet ons ook in
2008 het dagelijks wel en wee van Pops tijdens den Grooten Oorlog anno 1917 meemaken
langs een wandelcircuit van ongeveer 2,9 km waarbij een 12-tal scènes werden
opgevoerd rond het thema vluchtelingen, handel, kansspelen, transport, meisjes
van plezier, hospitalen, begrafenissen, spionage, executies en kerkhoven... Britse
militairen leidden de groep veilig doorheen de stad en zorgen voor een drank-
en plasstop onderweg. We waren erbij aan de start aan het station te Poperinge
en liepen een eind met de grote groep wandelaars van 110 deelnemers mee. Omdat
er ook nog een editie plaats heeft op 25 & 26 april gaan we hier niet alles
vertellen. De soldaten trekken naar het front terwijl enkele organisatoren
poseren in kledij van toen.
Verwelkoming op het station
van Poperinge.
Het meisje en haar mooie
saccoche.
De gids met micro (voortreffelijk!)
gaf de groep meer info over de rol van Poperinge tijdens de Eerste Wereldoorlog.
Hij deed dat bijzonder goed en verviel niet in al te veel details.
Plots kwamen enkele Britse
soldaten tevoorschijn.
De uniformen van de sodlaten
werden geïnspecteerd.
Iedereen genoot van dit
mooie evenement.
'Yes Sir, yes'.
Onder begeleiding van
een doedelzakspeler ging het verder.
Een woning van het Albertfonds,
opgericht na de oorlog.
We 'werkman' van dienst
gaf meer info over zijn drukke bezigheden.
'Komaan, naar huis. Tijd
om de keuns eten te geven', riep moeder de vrouw.
En dan ging het verder.
Ook hier kregen we uitleg
tot plots een Britse soldaat het huis uitvluchtte en toegesproken werd door een
'dame' vanuit het raam.
Langs de oude spoorweg
Poperinge-Abele ging het verder. Dit pad noemt nu 'Quintens wandeling'. De
Poperingse Commeren.
Opstellen in drie rijen
en dan kreeg iedereen een 'Laissez passer'.
Op naar de begraafplaats
Poperinghe
Old Military Cemetery waar de soldaten op zoek gingen naar hun gesneuvelde
vriend.
De stone of remembrance
op deze begraafplaats.
Blazen van de Last Post.
Daarna gaf de grafdelver
van dienst gaf een toelichting over zijn drukke werkzaamheden.
Op de stedelijke begraafplaats
las burgemeester Van Merris een toespraak voor naar aanleiding van de begrafenis
van 11 burgerslachtoffers.
Ook hier werd een eresaluut
geblazen.
Links een van de vele affiches van Pops 1917.
Daarna ging het naar
Chalet Schabellie, al of niet een oord van spionage.
Vader was 's nachts opgepakt
geweest en kwam nu, helemaal over zijn toeren, terug thuis.
Hij deed zijn verhaal
en werd getroost door zijn echtgenote.
Rechts herkennen we Willy
Tillie, voorzitter van de Heemkring aan de schreve, organisator van deze wandeling.
Zijn kleindochter was er ook bij.
We kregen een jenevertje.
De Britse soldaten vonden het maar niks en haalden hun eigen drank boven.
Is het opschrift op het
bordje correct? Moet het niet 'Fresh beers en nice girls' zijn of is het toch
juist? Na
vertoon van de 'laissez passer' was het tijd voor een drankje.
Daarna vertrokken we opnieuw
maar de soldaten dachten plots dat er zich een spion in de groep bevond.
Na enige onduidelijkheid
werd de echte spion afgevoerd.
Op de binnenkoer van het
stadhuis nabij de dodencellen
en de executiepaal.
We kregen er toelichting
bij de terechtstellingen die door het Britse en Franse leger in Poperinge werden
uitgevoerd tijdens de Eerste Wereldoorlog.
De timmerman had het er
ook over.
Tijdens een gepast stil
moment speelde de doedelzakspeler.
Daarna ging het verder
richting Sint-Bertinuskerk.
Nadat de misdienaar het
stoelgeld had opgehaald,
hield de pastoor een duidelijke
preek. Waarna
het 'Te Lourdes op de bergen' moest gezongen worden.
De officieren hadden zich
intussen genesteld op het terras van 'La poupée', een club voor officieren
tijdens de oorlog. Rechts kwamen we voorbij aan de doodsbrieven zoals ze
in Poperinge nog steeds worden opgehangen.
In de tuin van het oude
Poperingse gasthuis kregen we toelichting bij de ziekte tyfus die mensenlevens
eiste in Poperinge tijdens de oorlog.
En dan ging de groep verder
op haar wandeling ... Proficiat aan alle organisatoren en medewerkers voor
deze heel leerrijke en boeiende wandeling! Deze rubriek staat open voor
iedereen. Ook jij kunt foto's doorsturen voor de rubriek "Je was er
bij". Ons adres: info@westhoek.be Everyone
can send pictures for the pages "You were there". Our address: info@westhoek.be |