Last Post

Evenementen

Meldingsformulier

HOME


Je was erbij / You were there

 

Herdenking Slag om de IJzer - Stuivekenskerke - 03/10/2009

Please find below some pictures of the remembrance of the Batlle of the IJzer at Stuivekenskerke on Saturday, October, 3rd, 2009.

Roger Riekaert stuurde ons een reeks foto's van de herdenking van de Slag om de IJzer op zaterdag 3 oktober 2009 te Stuivekenskerke.

De vlaggendragers poseren voor de ingang van de kerk van Stuivekenskerke.

Daarna ging iedereen naar binnen voor de eucharistieviering.

We zien hieronder ook de vlag van de oudstrijders van Stuivekenskerke.

De aanwezigen in de kerk.

Pastoor Philippe Vindevogel.

Toespraak door Roger Riekaert.

Gelegenheidslezing 03 oktober 2009

"Geachte aanwezigen, beste vrienden,

We bevinden ons hier in het dorpje Stuivekenskerke, (Stuvetjes) in de volksmond. Een liefelijk dorpje, een oase van rust en stilte. Ooit was het anders, precis 95 jaar geleden woede hier tijdens de oktoberdagen van 1914 in volle hevigheid de IJzerslag. Stuvetjes werd toen voor altijd in het geheugen gebrand van honderdduizenden die rechtstreeks of onrechtstreeks betrokken waren bij het gebeuren. Hier werd beslist over vrijheid en vrede, over leven en dood, hier werd geschiedenis geschreven. De ganse streek werd herschapen in een afgrijselijke aanblik. Ik heb het geluk en het voorrecht gehad om te kunnen luisteren, en praten, met vele deelnemers en betrokkenen van toen. Nu er in hun rangen geen enkele overlevende meer is, is het misschien passend bij deze gelegenheid om eens stil te worden, en samen te luisteren naar een fragment uit de getuigenis van twee onder hen.

De laatste overlevende vuurkruiser in onze Federatie was Clauw Cyriel "De wagenmaker van Pervijze". Op het moment van het gebeuren woonde Cyriel met zijn ouders op een klein hofstedeke , ongeveer hier op de plaats waar we nu zijn.

Ik heb de eerste obussen zien vallen, afschuwelijk, we moesten hebben en houden achterlaten en vluchten naar Eggewaartskapelle. Ik heb het water zien stijgen, de grachten liepen vol, en de (tranché's) loopgraven liepen onder, velen verdronken. Onmenselijke tonelen speelden zich af, als je als soldaat ergens stapte wist je de volgende pas niet of je nog grond zou voelen. Ik heb gezien hoe men in Pervijze 150 lijken heeft uitgehaald, en aan de kerkhofmuur in de grond gestopt, het was vreselijk om aan te zien.

In februari 1919 werd ik gedemobiliseerd, en kon terug naar huis, alles was weg, verwoest, het was een wildernis. Cyriel rust nu in vrede op ons kerkhof, 98 jaar is hij geworden ( 1892-1990).

Medard Depuydt was mijn gebuur op de St.-Antonius hoeve. "De Klaroenblazer van Tervate". Net 10 maanden dienstplicht had hij achter zich toen WO I losbarste. Medard was bij het 1e Grenadiers, 2e Bn. Hij maakte de strijd mee rond Mechelen, en in oktober 1914 stond hij met zijn eenheid in zijn geboortestreek, en was in reserve te Pervijze. Nadat de Karabiniers de eerste stoot hadden opgevangen van de Duitse doorbraak in de bocht van Tervate, kregen wij het bevel voor de tegenaanval. We rukten op door de velden via Stuivekens, en gingen op donderdag 22 oktober 1914 na 17.00u in de aanval. Aan de zijde van mijn bataljons commandant Maj. Doultremont blies ik de aanval. Het was verschrikkelijk, Maj. Doultremont sneuvelde aan mijn zijde als een der eersten.

We streden aan de zijde van het 2e-4e-8e-Li Reg. Ik heb het overleefd, van onze eenheid bleven slechts een honderdtal jongens over. In het morgengrauwen over de IJzervlakte, lagen 1200 gesneuvelden in de velden van de IJzeroever. Met de wrakken van het 1e & het 2e Bn Gren kon er zelfs niet een Bn meer gevormd worden.

Op 17 maart 1918 kreeg ik 4 dagen rust in De Panne, daar sloeg een obus in kort bij mij. Ik werd zwaar getroffen aan mijn linkerbeen, borst, en armen. Ik had nog twee broers aan het front, Richard en Cyriel.

Volgende uitspraak is mij altijd bijgebleven. Tijdens het eindoffensief was ik op 10 november 1918 in Hansbeke en trof er mijn broer Cyriel, "Ze zeggen dat het wapenstilstand zal zijn", zei Cyriel. Ik lachte hem uit en repliceerde "Och gij sukkelaar, oorlog da's voor ons hele leven". Daags nadien "t'was zjuuste " ik bevond mij in St. Denijs Westrem, en om 11.00u viel alles stil. Bij ons thuis in Pervijze was alles weg. We bouwden barakken en zijn stilletjes herbegonnen met het normale leven. Werken jongen, werken, zoveel we konden.

In zijn velddagboek schrijft de VIJ, het 3e Res Korps van de 4e Armee OHL : op 23 okt 1914 Stormen op de IJzer, lopen op een muur van vuur, elke poging word teniet gedaan. De weerstand is zo groot dat we zelfs niet meer kunnen terugtrekken. We zitten vastgenageld in een paar huizen. Niemand kan naar voor of naar achter, de gekwetsten blijven in hun bloed liggen zonder hulp, de verliezen zijn schrikwekkend .

In diezelfde nacht van 22 op 23 oktober '14 wordt ook de kerk waarin wij ons bevinden in brand gestoken. Het beeldje van OLV. van de zege, die we hier zien staan werd door Belgische soldaten gered en meegenomen, en overhandigd aan Aalm. Rijcken. Het werd de ganse oorlog te Fortem-Alveringem bewaard in de St. Albertkapel. Op 15 augustus 1960 werd het hier teruggeplaatst.

Dit waren slechts twee getuigen, uit eerbied voor hun inzet voor vrede en gerechtigheid werden ze u vandaag gebracht. Ze zijn symbool voor de vele duizenden die hier gevallen zijn voor onze vrede, elk met hun eigen verhaal. Vergeet nooit dat vrede niet zo vanzelfsprekend is als het lijkt, maar integendeel het resultaat van onnoemelijk lijden, offers, en miljoenen slachtoffers."

Riekaert Roger
AdjtChef b.d.
Voorzitter NSB/Pervijze

Muurschildering ter herinnering aan de Eerste Wereldoorlog.

Na de mis gingen iedereen terug naar buiten.

We herkennen hier ook René Daems, nationaal voorzitter van het IJzerfront voor België.

Dan volgden een reeks toespraken.

Bloemenhulde aan de gedenkplaten aan de voorgevel van de kerk.

Ook burgemeester Lies Laridon van Diksmuide legde een krans neer.

Daarna ging het in stoet naar de gedenkzuil voor majoor graaf Henri d'Oultremont en de gesneuvelden van het 2de bataljon 1ste Grenadiers tijdens de Slag van de IJzer oktober 1914 langs de IJzerdijk.

Iedereen nam zijn plaats in.

Ook hier werden een aantal toespraken gehouden.

Ook een aantal kinderen nam actief deel aan de herdenkingsplechtigheid.

Daarna startte een uitgebreide bloemenhulde.

En werden de Last Post en het nationale volkslied gespeeld.

Dankwoord aan iedereen voor zijn/haar medewerking aan de plechtigheid.

Deze rubriek staat open voor iedereen. 
Ook jij kunt foto's doorsturen voor de rubriek "Je was er bij". Ons adres: info@westhoek.be

Everyone can send pictures for the pages "You were there". Our address: info@westhoek.be